Małe zwierzęta

Jedną z komplikacji okresu poporodowego są krwawienia. U ludzi uchodzą one za ważną przyczynę zachorowalności i śmiertelności matek. Wśród czynników ryzyka wymienia się zatrzymanie łożyska, przedłużenie trzeciego okresu porodu, uprzednie cięcie cesarskie i poród operacyjny drogą pochwową (5). W artykule zostaną przedstawione problemy związane z objawem, jakim jest krwawienie po porodzie u suk i kotek.

Choroba nowotworowa może powodować przerost serca, który może istotnie zmniejszyć wydolność serca jako pompy. W sytuacji, gdy konieczna jest ingerencja chirurgiczna, pojawia się problem, czy pacjent może bezpiecznie zostać poddany znieczuleniu operacyjnemu. Potencjalne zagrożenia związane z przerostem mięśnia sercowego to przede wszystkim wzrost ryzyka rozwoju arytmii (potencjalnie groźnej dla życia pacjenta), spadek czynności rozkurczowej serca i istotne zmniejszenie rezerwy tlenowej serca. Można oczekiwać, że u pacjentów z przerostem serca po podaniu leków anestetycznych dojdzie do znacznego spadku rzutu serca i znacznego spadku ciśnienia krwi. 

Zasłabnięcia psa, nawet niezwiązane z całkowitą utratą przytomności, są alarmującym objawem, nie tylko dla właściciela psa, ale również dla lekarza weterynarii. Objaw ten może być potencjalnie groźny dla życia, a nie jest łatwy do interpretacji. Utraty przytomności często są skutkiem padaczki, niewydolności serca (np. z powodu arytmii), zaburzeń ukrwienia mózgu, udaru cieplnego, wychłodzenia organizmu, zatrucia, ciężkiej niewydolności nerek, ciężkiej niewydolności wątroby, hipoglikemii, hiperglikemii, urazu głowy, krwawienia wewnątrzczaszkowego, silnych emocji, np. lęku. Są to najczęściej spotykane przyczyny, które lekarz weterynarii zwykle bierze jako pierwsze pod uwagę podczas ustalania przyczyny utraty przytomności. W dalszej kolejności wykluczane są: wady wrodzone serca, anemia, zapalenie płuc, zatorowość płucna, wstrząs, np. alergiczny po ugryzieniu przez owada, odwodnienie, guzy mózgu, zapalenie mózgu, posocznica.

Diagnostyka obrazowa zyskała trwałe miejsce w medycynie weterynaryjnej, w tym w położnictwie małych zwierząt. Czy jednak każdy przypadek wymaga skorzystania z jej pomocy? Wszak podstawą diagnostyki jest badane kliniczne, a zastępowanie go innymi metodami, mającymi charakter pomocniczy lub uzupełniający, nie jest właściwe. Czy więc samo badanie fizykalne daje możliwość trafnego rozpoznania lub wykluczenia ciąży bez udziału USG?

Ciąża u suk i kotek jest okresem, kiedy właściciel zwraca szczególną uwagę na stan swojego zwierzęcia. Monitorowanie ciąży ma na celu antycypację pewnych problemów (3), jednak często właściciele zgłaszają się do lekarza weterynarii w momencie, kiedy wystąpią niepokojące ich objawy – najczęstszym takim symptomem jest wypływ z pochwy. Dla przerażonego właściciela wszelki wyciek z dróg rodnych jest przyjmowany jako oznaka ronienia, choć w pewnych sytuacjach pojawienie się wydzieliny ze sromu jest prawidłowe i normalne.

Zakażenia bądź inwazje pasożytnicze, które zachodzą podczas ciąży, mogą, w zależności od zjadliwości zarazka i inwazyjności pasożytów oraz od stadium ciąży, doprowadzać do obumierania zarodków, ronień lub rodzenia się słabych i niezdolnych do życia szczeniąt. W przypadku ronień o podłożu zakaźnym wyróżniać można ronienia o charakterze epizootii i enzootii, a także ronienia pojawiające się rzadziej, nazywane ronieniami sporadycznymi. Poza tym można wyróżnić jeszcze tzw. ronienia przypadkowe, nazywane także symptomatycznymi (objawowymi), które występują w przebiegu chorób zakaźnych ciężarnej samicy.

Wśród czynników prowadzących do patologii ciąży wyróżnia się czynniki zakaźne, genetyczne, urazy fizyczne, działanie jatrogenne, długotrwały stres oraz zaburzenia hormonalne. W poniższym artykule autorzy rozszerzą zagadnienie patologii związanych z gospodarką endokrynową w czasie ciąży u suk. Dokładna analiza przypadku, przebytych chorób oraz historii leczenia pacjenta w znacznej mierze pozwala na uniknięcie wystąpienia powikłań ciążowych. Przy zastosowaniu odpowiednich, regularnych badań hormonalnych oraz obrazowych w prosty sposób możliwe jest uniknięcie tych stosunkowo rzadko występujących u ciężarnych suk zaburzeń.