Odpady

W gabinecie czy lecznicy weterynaryjnej, w których powstają odpady weterynaryjne, warto zadbać, aby oprócz obowiązkowych kart przekazania otrzymać również od podmiotu, który je unieszkodliwia, dokument potwierdzający utylizację. Jest on niezbędnym i jedynym dowodem, że odpowiedzialność za wytworzone odpady została powierzona innemu podmiotowi, i że zostały one w prawidłowy sposób unieszkodliwione.

W Polsce istnieje kilka aktów prawnych regulujących kwestie odpadów weterynaryjnych. Jednym z nich jest ustawa o odpadach z 14 grudnia 2012 r., w szczególności przepisy działu VII, rozdziału 3 dotyczącego zakaźnych odpadów medycznych i weterynaryjnych. Kolejny to rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami weterynaryjnymi. I tu pojawia się problem, ponieważ w 2016 r. uchylono rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 1 października 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami weterynaryjnymi, a do chwili obecnej nie uchwalono nowego aktu prawnego. Jakie to ma konsekwencje dla wytwórców odpadów weterynaryjnych?

Prawidłowe unieszkodliwianie odpadów (w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawa) powinno stanowić jeden z priorytetów w prowadzeniu odpowiedzialnej i nowoczesnej praktyki weterynaryjnej. Dla zakaźnych odpadów weterynaryjnych przewidziano ściśle określoną metodę gospodarowania odpadami, dotyczącą zarówno sposobu postępowania (unieszkodliwianie), jak i technologii (spalanie w spalarni odpadów niebezpiecznych). Zakaźne odpady weterynaryjne powinny być unieszkodliwiane przez termiczne przekształcanie w spalarniach odpadów niebezpiecznych, polegające na istotnej przebudowie struktury odpadu kończącej się na procesie jego spopielenia (D10). Jednym z ważniejszych etapów tego procesu, na który ma bezpośredni wpływ lekarz weterynarii, jest magazynowanie zakaźnych odpadów weterynaryjnych w odpowiednich warunkach (uwzględniających czas, temperaturę, dostosowanie do właściwości odpadów, oznaczenie itp.).

W pierwszej kolejności należy dążyć do zapobiegania powstawaniu odpadów. Dopiero później, jeżeli to się nie udało, po odpowiednim przygotowaniu należy ponownie je użyć albo poddać recyklingowi lub innym procesom odzysku, a dopiero w ostatniej kolejności unieszkodliwić.