Prawo na co dzień Prawo pracy, podatki, odpady w zakładzie leczniczym dla zwierząt

Komisja Europejska przygotowuje się do wejścia w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/6 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie weterynaryjnych produktów leczniczych i uchylające dyrektywę 2001/82/WE. Jednym z aspektów rozporządzenia jest regulacja na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego dostępności leków dla zwierząt poprzez sprzedaż online.

W przypadku usprawiedliwionej nieobecności pracownika zakładu leczniczego dla zwierząt prowadzący placówkę ma kilka opcji. Może próbować rozdzielić obowiązki na osoby będące aktualnie w dyspozycji. Można korzystać z umowy prawa cywilnego, o ile organizacja pracy na to pozwala. Istnieje również możliwość zawarcia umowy na czas określony w celu zastępstwa nieobecnego pracownika. Jest to specyficzny rodzaj umowy na czas określony, który nie wlicza się do limitu umów terminowych.  

Projektowane przepisy Kodeksu pracy w zakresie wprowadzenia pracy zdalnej zawierają postanowienia, zgodnie z którymi pracodawca będzie zobowiązany do pokrywania określonych kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej. Jakie są to koszty i na jakich zasadach będą określane?

Od 1 stycznia 2022 r. pracownicy będą mogli korzystać ze zwolnień lekarskich, jeżeli lekarz zdiagnozuje u nich wypalenie zawodowe.

Osoby zatrudnione w placówkach weterynaryjnych wykonują swoje obowiązki w szczególnych warunkach środowiska pracy. Wymaga to znajomości ryzyka związanego z pracą, nie tylko na początku podejmowania zatrudnienia w placówce weterynaryjnej. Pracownicy muszą być bowiem zapoznawani z aktualizacjami oceny ryzyka. W praktyce mogą wystąpić wątpliwości dotyczące potwierdzeń zapoznania się pracowników z oceną ryzyka oraz jej aktualizacją.

Przez wiele lat kierowanie pracowników placówek weterynaryjnych na pracownicze badania okresowe nie budziło większych problemów. W okresie epidemii COVID-19 pojawiły się jednak przepisy modyfikujące obowiązki związane z pracowniczymi badaniami okresowymi. Jeżeli zatem nie pojawią się nadzwyczajne okoliczności, prowadzący placówkę weterynaryjną nie powinien w okresie epidemii kierować pracowników na profilaktyczne  badania okresowe.

Zasadą jest, że urlop wypoczynkowy udzielany jest zgodnie z planem, a w mniejszych placówkach weterynaryjnych, w których nie działają zakładowe organizacje związkowe, urlopu udziela się w porozumieniu z pracownikami. Nie w każdym przypadku plan urlopów czy wcześniejsze uzgodnienia w zakresie terminów wykorzystania wypoczynku będą absolutnie wiążące, na wniosek pracownika istnieje bowiem możliwość przesunięcia termin urlopu.

Wraz z rozwojem świadomości prawnej klientów, a także wzrostem ich wymagań dotyczących poziomu opieki weterynaryjnej, może wzrastać liczba roszczeń kierowanych przeciwko lekarzom weterynarii i gabinetom weterynaryjnym. Właściciel będą coraz śmielej występować przeciwko służbom weterynaryjnym, skarżąc je o słuszne bądź domniemane zaniedbania i błędy w leczeniu. Mogą grozić roszczenia o wysokie kwoty odszkodowań. Jednocześnie klinikom i gabinetom weterynaryjnym może zacząć doskwierać obowiązek stawiania się ich reprezentantów w sądzie na każde wezwanie nieusatysfakcjonowanego klienta. Już teraz należy zastanowić się, jak przygotować się do nowych wyzwań.

Pracownicy placówek weterynaryjnych, w szczególności wykonujący zadania również w terenie, narażeni są na kontakt z pajęczakami – kleszczami. Pojawia się tu kluczowe pytanie – czy ukąszenie przez kleszcza zgłaszać prowadzącemu placówkę weterynaryjną lub bezpośredniemu przełożonemu? Czy istnieje wtedy podstawa do wszczęcia procedury powypadkowej, a zdarzenie może być ostatecznie kwalifikowane w kategoriach wypadku przy pracy?